Techniki behawioralno-poznawcze charakterystyka i zastosowanie
Techniki terapii behawioralnej
Techniki warunkowania klasycznego
Desyntezacja zwana też systematyczna desyntezacja
Terapia implozywna zwana też metody ekspozycji
Technika awersyjnego przewarunkowania lub terapia awersyjna lub warunkowanie awersyjne
Techniki warunkowania sprawczego
Modyfikacja niepożądanych wzorców zachowań
Ekonomia żetonowa lub polityka żetonów
Biofeedback lub biologiczne sprzężenie zwrotne
Techniki modelowania
Modelowanie
Trening asertywności
Treningi umiejętności społecznych
Techniki terapii poznawczej
Tu jeszcze muszę uzupełnić
Terapia poznawcza opiera się na sprawdzaniu w życiu codziennym postawionych w czasie sesji hipotez. Celem terapii jest nauczenie klienta jak sam ma radzić sobie ze swoimi najważniejszymi problemami. Skupia się na tu i teraz - przynajmniej w początkowym etapie terapii
Terapia opiera się na współpracy.
· Terapeuta wnosi: umiejętności, wiedzę kliniczną -
- klient jest ekspertem w dziedzinie „SIEBIE” i to do niego należy ostatnie słowo.
· Pacjent wspólnie z terapeutą ustala cele, do których będzie zmierzał w terapii.
Charakterystyka terapii poznawczej:
- oparta na modelu poznawczym
- ograniczona w czasie, ustrukturalizowana
- wymaga dobrej relacji terapeutycznej
- wymaga współpracy miedzy terapeutą i klientem
cele i wiedza dają obojgu możliwość zrozumienia i znalezienie rozwiązania
współpraca może być odkrywająca
- „sformułowanie przypadku”
celem jest podzielenie problemu na mniejsze części
- zorientowana na problem
celem leczenia nie jest pomóc ludziom myśleć racjonalnie
skierowana na rozwiązanie obecnych problemów - tu i teraz
klient jest zachęcany do identyfikowania problemów
celem terapeuty jest zgeneralizowany problem zmienić na bardziej specyficzny/e, szczegółowy/e
- psychoedukacja