w stosunkach płciowych Trobriandczycy są łatwi i swobodni. Ktoś, kto ich zna tylko powierzchownie, mógłby w pierwszej chwili odnieść wrażenie, że nie posiadają oni w tej dziedzinie żadnych ograniczeń. Jednak tak nie jest, ich swoboda seksualna posiada ściśle wytyczone granice.

dzieci na Wyspach Trobrianda posiadają dużo swobody i niezależnosci. Szybko uwalniają się spod opieki swych rodziców, która zresztą nigdy nie bywa zbyt surowa.

Niektóre dzieci chętnie słuchają swych rodziców, lecz w gruncie rzeczy zależy to od usposobienia i charakteru tak jednej, jak i drugiej strony; nie ma jakiejś określonej dyscypliny, jakiegoś systemu rygorów domowych

Zadania dla dziecka prawie zawsze wypowiadane są w formie prośby, tylko w wyjątkowych sytuacjach prośbę wspierano groźbą użycia siły

Rodzice traktują dzieci jak równych sobie

Czasem rodzice gniewają się na swoje dzieci i w przystępie gniewu biją je; lecz równie często widzi się dzieci, jak w pasji podnoszą ręce na rodziców. Czasem bywa to przyjmowane z dobrodusznym uśmiechem, czasem jednak rodzice z gniewem oddają uderzenia, lecz myśl o planowanej odpłacie czy karze jest dla krajowca nie tylko obca, ale wprost wstrętna

Społeczność dziecięca stanowi niezależną grupę. Tworzą ją dzieci poczynając od czterech czy pięciu lat i trwają w niej aż do okresu pokwitania. Same kierują trybem swego życia i od ich woli i ochoty zależy, czy spędzają czas z rodzicami, czy z towarzyszami zabaw w swej rzeczpospolitej. Często wobec starszych stanowią rodzaj zbiorowej opozycji

Małe dzieci zaczynają również rozumieć i cenić tradycje plemienne, zwyczaje oraz te wszystkie ograniczenia, które są rodzajem tabu czy określonego nakazu prawa plemiennego lub tradycji czy wreszcie obowiązujących form przyzwoitości

Swoboda i niezależność dziecka rozciąga się również na sprawy seksualne. Przede wszystkim dzieci wiele widzą i słyszą z życia płciowego starszych

Małym dzieciom wolno przysłuchiwać się najdrastyczniejszym rozmowom na tematy seksualne, doskonale też rozumieją one, o czym się mówi

Dzieci znają szereg przekleństw i doskonale umieją posługiwać się nieprzyzwoitymi wyrazami

Dzieci tamtejsze bardzo wcześnie rozwijają się umysłowo, całkiem mali chłopcy i dziewczęta robią nieprzyzwoite żarty, które budzą śmiech wśród dorosłych

Małe dziewczynki z ojcami udają się na połowy ryb, podczas których mężczyźni zdejmują przepaski. Nagość w tych warunkach jest konieczna, wobec tego nie razi ona ani nie wywołuje nieprzyzwoitych żartów, lecz jest uważana za coś naturalnego

Co się zaś tyczy chłopców, to w tych rzeczach nie posiadają oni tak bliskiego kontaktu z matką(tabu kazirodztwa)

Chłopcy i dziewczynki mają dość okazji, by od swych towarzyszy zabaw dowiadywać się o sprawach seksualnych

Początki erotyki u dzieci występują na długo przedtem, zanim faktycznie są one w możliwości dokonać pełnego aktu płciowego

Typowe formy rozrywek to dotykanie narządów płciowych i drobniejsze perwersje seksualne, jak ustne drażnienie narządów

Dorośli, nawet rodzice, do tych dziecinnych wybryków odnoszą się zupełnie obojętnie lub nawet życzliwie. Uważają to za coś zupełnie naturalnego i nie widza powodu wkraczać w te sprawy

Wszelkie miłostko dziecinne w obrębie domu uważano by za coś bardzo niestosownego; winno się to zawsze odbywać w krzakach

Wiek, w którym dziewczynka rozpoczyna te zabawy schodzi się zazwyczaj z czasem włożenia przez nią małej spódniczki z rafii pomiędzy czwartym a piątym rokiem życia. Oczywiście, odnosi się to jedynie do niekompletnych praktyk, a nie do pełnego aktu płciowego

Początek rzeczywistego życia seksualnego: między 6-8 rokiem życia dla dziewcząt i 10-12 rokiem życia dla chłopców

Istnieją specyficzne gry, w których starsze dzieci nie biorą udziału, a które na wskroś przesiąknięte są elementem płciowym. Na przykład małe dzieci czasami bawią się w stawianie domu lub w ojca i matkę. Jest trochę estetyki w tych pierwszych dziecięcych praktykach erotycznych

Pomimo, że motywy seksualne odgrywają tak ważna rolę w życiu najmłodszego pokolenia, nie zapominajmy, że podział na grupy płci występuje często i u dzieci. Nierzadko widuje się małe dziewczynki, które bawią się same ze sobą i same chodzą grupkami. U małych chłopców też zaobserwować można takie chwile, kiedy gardzą towarzystwem dziewcząt i wola bawić się i przestawać tylko ze sobą

Wszelkie stosunki na płaszczyźnie seksualnej pomiędzy dorosłym a dzieckiem uważa się za coś równie niewłaściwego, co bezsensownego dla dorosłego człowieka

z chwilą, gdy chłopiec dojdzie do wieku lat dwunastu- czternastu, przestaje być uważany za dziecko i staje się młodzieńcem( tężyzna, udział w niektórych czynnościach gospodarczych dorosłych)

u dziewcząt przejście od dzieciństwa do wieku dziewczęcego zaznaczają widoczne zmiany fizyczne

zainteresowane i dbanie o swój wygląd

w tym okresie następuje częściowy rozpad rodziny. Bracia i siostry ze względu na bardzo surowe tabu musza być od siebie odseparowani. Starsze dzieci, szczególnie zaś chłopcy, musza opuścić dom, by obecnością swą nie krępować życia płciowego rodziców. Chłopcy przenoszą się do domu, w którym mieszkają kawalerowie lub starsi owdowiali krewni czy znajomi. Dziewczęta zaś często udają się do domu jakiejś owdowiałej ciotki lub innej krewnej ze strony matki

życie płciowe dla chłopca czy dziewczyny rozpoczynających wiek młodzieńczy zaczyna nabierać większego znaczenia

ten okres tym się różni od poprzedniego, że obecnie zaczynają zdecydowanie do głosu przychodzić osobiste względy i sympatie, a z nimi tendencja do większej stałości związków. Chłopiec przynajmniej na pewien czas, pragnie, by kochanka była mu wierna i by wyłącznie jego obdarzała swym uczuciem. Pragnienie to jednakowoż nie łączy się z myślą o jedynym, wyłącznym związku; młodzież w tym wieku nie myśli jeszcze o małżeństwie

starsza młodzież tworzy grupę, która w rzeczywistości rozpada się na dwie części, wedle płci

grupa ta prowadzi szczęśliwe, beztroskie, sielankowe życie, poświęcone zabawie i pogoni za przyjemnościami(praca= wolontariat)

chłopcy i dziewczęta urządzają majówki i wycieczki

poczynają również nawiązywać stosunki seksualne poza społecznością własnej wsi (udział w tych specjalnych okazjach może brać tylko jedna płeć)

praktyki miłosne odbywają się w domach kawalerów lub nieżonatych krewnych a także w składach na yam

wcześniej czy później, mężczyzna zaczyna myśleć o ustabilizowaniu przez małżeństwo jednego ze swych związków. W naturalnych okolicznościach zawarcie małżeństwa poprzedzone jest krótszym lub dłuższym okresem wspólnego życia płciowego

ów próbny okres daje jednocześnie przyszłemu małżonkowi i rodzinie kobiety dość czasu, by poczynić odpowiednie przygotowania natury gospodarczej

nawet w normalnych warunkach w obrębie wsi, dziewczyna, która ma wyjść za mąż za jakiegoś mężczyznę, może darzyć innych swymi względami. Naruszenie związku musi się odbyć w sposób przyzwoity, to znaczy po kryjomu

instytucja stworzona przez zwyczaj i etykietę plemienną, poprzez którą zaspokajana jest potrzeba koniecznego odosobnienia

w domu tym mieszka ograniczona liczba par- dwie, trzy lub cztery- przez pewien dłuższy lub krótszy okres tworząca nietrwałą grupę

znajduje się w wewnętrznym kręgu(tam gdzie składy na yam), ponieważ się w nich nie gotuje

wnętrze takiego domu ma wygląd bardzo ubogi(prawie wyłącznie tapczany nakryte matami)

w takim wnętrzu mieszkają starsi chłopcy z kochankami. Każdy chłopiec ma własny tapczan, którego stale używa. W wypadku rozejścia się takiej pary zawsze dziewczyna wyprowadza się z domu i do niej należy wyszukanie sobie innego miejsca do spania u nowego najmilszego

właścicielami domu kawalerów jest zazwyczaj kilku młodych mężczyzn, którzy je zamieszkują. Jeden z nich, zwykle najstarszy, jest nominalnym właścicielem.(podobno kiedyś ojcowie budowali takie domy dla swych córek i były one własnością dziewcząt)

każda z osobna para żyje tylko ze sobą, a nie we wspólnocie ze wszystkimi mieszkańcami domu; nie ma nigdy wymiany towarzyszy

w rzeczywistości w takim domu obowiązuje specjalny kodeks honorowy, który wręcz zmusza każdego mieszkańca domu do większego poszanowania praw seksualnych w obrębie domu niż poza nim. Obowiązują tam zasady ścisłej przyzwoitości. Jego mieszkańcy nigdy nie urządzają zabaw o charakterze orgiastycznym, za bardzo niewłaściwe uważa się również obserwowanie innej pary podczas ich praktyk miłosnych. Przyjęte jest czekanie, dopóki towarzysze nie usną lub do chwili, gdy pary przestają wzajemnie zwracać na siebie uwagę

dwojga kochanków żyjących razem w domu kawalerów nie łączą żadne więzy ani prawne, ani zwyczajowe

wspólność interesów takiej pary ogranicza się jedynie do stosunków płciowych; dzielą łoże i poza tym nic więcej. Dzielą je regularnie, jeżeli taki związek ma prowadzić do małżeństwa; nigdy natomiast nie spożywają wspólnie posiłku. Nie są obowiązani do wyświadczania sobie wzajemnie usług; ani też do pomagania sobie w czymkolwiek, jednym słowem, nie ma niczego, co stanowiłoby wspólne gospodarstwo.

Bardzo rzadko widuje się dziewczynę przed domem kawalerów. Gdy się to zdarza, to znaczy, że czuje się ona tam jak u siebie w domu, że związek trwa już bardzo długo i że wkrótce się pobiorą

Młodzi mężczyźni nigdy nie jedzą ani przed, ani wewnątrz domu kawalerów, lecz tylko u rodziców czy innych krewnych